My Life
De sterke arm der wet
Mijn kameraad Har en ik crossen heel wat af over de bospaden rondom ons heen.
Op zekere dag wordt besloten om wat verder weg van huis, vanuit het bos, het dorp weer in te rijden, over de verharde weg.
Als uit het niets staat daar plotseling een indrukwekkende agent voor ons, wat nu??
“Zo jullie denken misschien dat ik niet weet dat jullie door de bossen crossen?”
“Dat weet ik al lang en als jullie daarin blijven zal ik er niets van zeggen, maar als jullie nog één keer op de openbare weg komen ,worden jullie brommers onmiddellijk in beslag genomen!”
Kijk, dat zijn nog eens afspraken!
Er is nog een gedachte, “Hij weet het dus niet!”
Lang hiervoor, er is nieuws, een echte politieagent komt in het dorp wonen.
Heel indrukwekkend allemaal, hij rijdt rond op een motor met zijspan.
De agent heeft ook een zoontje van onze leeftijd, we zullen hem Kareltje noemen.
Kareltje denkt dat hij een soort van onaantastbaar is, zijn vader is immers agent.
Dat laat hij ons ook wel eens merken.
Tot op een woensdagmiddag de vader van Kareltje op de motor doelloos rondjes rijdt door het dorp.
Doelloos? Enkelen hebben toch een een vermoeden.
Eerder die middag.
We spelen samen in een leegstaand huis.
Opeens is Kareltje alleen in de oude varkensstal en de deur wordt aan de buitenkant hermetisch afgesloten.
Niemand hoort Kareltje roepen en iedereen gaat naar huis.
Als Kareltje niet thuis komt, gaat zijn vader hem zoeken.
Hoe het nou precies afliep?
Dat is niet meer te achterhalen, in ieder geval zijn er geen daders bekend.
Kareltje is waarschijnlijk wel gevonden, want hij was de volgende dag weer op school.
Hierna leek het toch wel dat Kareltje iets meer respect voor zijn leeftijdgenoten had.
Ja, in die tijd mochten we mekaar nog opvoeden.
Sterke arm